Uitgesproken door Evelina Bijleveld
Voorzitter dank u wel,
Schoenmaker blijf bij je leest.
Lees- en spellingproblemen komen veel voor bij kinderen op de basisschool. Maar lang niet altijd is ernstige, enkelvoudige dyslexie (EED) de oorzaak. Swollwacht ziet een meerwaarde in een beleid waarbij aandacht is voor preventie en waar leerlingen binnen het onderwijs de juiste ondersteuning krijgen.
Bij vermoedelijke dyslexie wordt vaak gekozen voor eerst onderzoeken en dan behandelen. De pilot bij Zorgregio Midden-IJssel/Oost Veluwe genaamd IDEE doet het precies andersom. Samen met school.
In deze pilot krijgen leerlingen met lees- en spellingsproblemen eerst een behandeling van 12 sessies met onderdelen uit de dyslexiezorg. Dat gebeurt in samenwerking met de school en de aanbieder. Zo slaat de pilot twee vliegen in een klap. Niet alleen het kind wordt geholpen, er komt ook meer kennis over lees- en spellingsonderwijs de klas binnen. In de praktijk blijkt de eerste serie behandelingen voor een deel van de leerlingen genoeg om flinke stappen vooruit te zetten. Ze kunnen in de klas verder geholpen worden. Dit betekend minder doorverwijzingen naar een vergoed behandeltraject. En dit is toch precies wat we met elkaar beogen.
Kan de wethouder aangeven of hij op de hoogte is van de pilot IDEE en waarom dit college de behoefte heeft aan een PROEFTUIN, terwijl de pilot IDEE precies doet wat de wethouder beoogt met zijn scenario’s. ‘Zo zwaar als moet, zo licht als kan’.
Voorzitter, wij zijn bezorgd dat we in Zwolle opnieuw het wiel gaan uitvinden. We zien absoluut de goede intenties van de wethouder maar de pilot IDEE staat ons zo aan, dat wij het lastig vinden volmondig voor het verder uitwerken van scenario 5 te gaan. Waarom een eigen proeftuin starten en waarom niet aanhaken bij de bestaande pilot? Een pilot waarbij de eerste uitkomsten enthousiast zijn ontvangen door zowel gemeenten, onderwijs als aanbieders. Kan de wethouder hier eens op reageren? Het zou ons een lief ding waard zijn als hij deze pilot wil betrekken bij de uitwerking van scenario 5.
Voorzitter, de leerkracht wordt gezien als generalist in het onderwijs. Het bieden van ON3 doet een beroep op meer specialistische vaardigheden die niet alle leerkrachten – logischerwijs – bezitten. De uitvoering kan bij de leerkracht liggen, de samenwerking met een specialist is dan een voorwaarde. En als we lezen; verbeteringen moeten vooral gezocht worden in het versterken van de aanpak dyslexie op scholen zelf, dan heeft Swollwacht ernstige bedenkingen bij het inzetten van een lees/spelling specialist.
Wie is deze specialist? Welke opleidingseisen worden aan hem of haar gesteld?
Wie toets de kwaliteit van deze specialist?
Stelt de wethouder de kennis van de leer/spelling specialist gelijk aan de expertise van een dyslexiezorgspecialist?
En dan kom ik weer bij het spreekwoord; Schoenmaker blijf bij je leest. Dyslexie is de meest voorkomende en meest onderzochte leerstoornis. Elke docent krijgt er jaarlijks mee te maken. Tegelijkertijd is dyslexie een zeer complex probleem dat niet alleen lees- en spellingproblemen als gevolg heeft, maar ook flinke consequenties kan hebben voor de ontwikkeling en het welbevinden van het kind.
Omwille van de tijd wil Swollwacht ook aandacht vragen voor nazorg voor leerlingen met een diagnose dyslexie. Want na een dyslexietraject moeten zij vaak weer ‘met de reguliere stroom’ mee. Wat kan leiden tot frustratie en onderpresteren. Kan de wethouder aangeven of er is nagedacht over een nazorg protocol?
Als laatste verneemt Swollwacht graag de meerwaarde van een aanvullende expertise poortwachter versus de kosten die hiermee gemoeid zijn.
Voorzitter zoals u heeft gehoord, heeft Swollwacht zorg. Zorg over de kwaliteit van een lees/spelling specialist. Zorg over een eigen proeftuin, terwijl er al een goede pilot loopt. En Swollwacht heeft zorg m.b.t. de verhoudingen tussen de gemeente en de dyslexiezorgaanbieders en ziet deze graag verbeterd. We hebben elkaar gewoon nodig in het belang van het kwetsbare kind.
Voorzitter, dank u wel.